III SAGA - Wieża bólu

"To nie jest tylko głos betonowych osiedli 

Sami nie wiemy dokąd jeszcze będziemy biegli 

My chcemy tylko żeby ludzie sami dostrzegli 

Kiedyś będzie nas więcej!"

 ~ Jamal - Kiedyś będzie nas więcej

Za krajem Ziemi na malutkiej wysepce, postawiona była ogromna, stara wieża. Krążyły pogłoski, że to właśnie w niej razem z bandą innych uciekinierów ukrył się Hiroe Uchiha. Jounin, który wiele lat temu opuścił Konohę i udało mu się przeżyć. Plotki głoszą, iż zdobył rinngena, poprzez współpracę z Orochimaru. 

Ale wszyscy uznawali to za kłamstwo tak samo jak to, że zamieszkuję wyspę i to, że trzyma od wieków zamrożoną królowe wszystkich shinobi – Kaguye. Wszystko to wydawało się tak nieprawdopodobne, tak dziwne, że dzieję się to na tak małej nic nie znaczącej wyspie, że po prostu nikt w to nie uwierzył. Nikt nie zaprzątał sobie tym głowy. 

Hiroe Uchiha jak zawsze, gdy zaczynało się ściemniać wyszedł z wieży i spojrzał w górę wprost na księżyc w kształcie rogaliku. Głęboko zaciągnął się powietrzem i ze świstem je wypuścił. Tuż za nim bezszelestnie pojawiła się czarnowłosa kobieta ubrana w długi fioletowy płaszcz. Spojrzała na niego, wzrokiem, który mówił, że bardzo się o niego martwi, ale on nawet się do niej nie odwrócił, chociaż od razu wyczuł jej obecność.

- Hiroe… W porządku? – powiedziała w końcu, chcąc, by zwrócił na nią swoją uwagę.

- Oczywiście. Po prostu rozmyślam nad naszym planem.

- Jest idealny. – zapewniła od razu. – Lepszy niż plan Obito. 

- Wiem, a skoro mowa o Obito… Czy Murao i Naoki wyruszyli?

- Tak, powinni wrócić za około pięć dni razem z bliźniakami.

- Bardzo dobrze. Wyprzedzimy Obito o parę kroków w przód. 

Postanowiłam zrobić coś w rodzaju króciutkiego wstępu do trzeciej sagi, jak na razie nic takiego nie robiłam, ale coś nowego zawsze spoko ;) 

Po za tym... nie komentujecie :<

Pamiętajcie, że jeśli przeczytaliście to oczywiście dajcie znać. Ucieszę się nawet zwykłym "fajny", chociaż nie ukrywam iż kocham czytać te długie, jeśli ktoś chce mi zwrócić uwagę na temat pisania, widzi jakieś błędy do poprawy, to nie krępować się i pisać.