1. Świat w kolorach Kuro i Shiro.

Rozdział, wiem, że długo się nie pojawiał i źle mi idzie pisanie go i dlatego mam dla was pewny dodatek w postaci one-shota o tzw. życiu Kisame i Shiro, a właściwie Shiro no, kiedy jeszcze żyła.

~*~

Dzień zapowiadał się pięknie. Słońce już od rana przygrzewało, a na niebie nie widać było żadnej chmurki. Gałęzie drzew leniwie szumiały, a ptaki ćwierkały tuż pod oknem pokoju Shiro, która właśnie wstała. 

Do jej pokoju wpadał snop światła, który obudził dziewczynę. 

Wstała, nawet nie zamierzając pościelić łóżka i szybkim krokiem, a wręcz w podskokach skierowała się do pokoju Kisame, gdzie on przy zasuniętych zasłonach nadal miło spał. 

- Wstawaj śpiochu, szkoda dnia! - Wykrzyknęła radośnie, na co jej mistrz mruknął coś pod nosem i z powrotem poszedł spać. Zdenerwowana Shiro podeszła do zakrytego okna i pociągnęła za zasłony. 

Do pokoju w jednej sekundzie wlało się światło rażąc swoim blaskiem Kisame. Syknął i zakrył się szczelniej kołdrą, jednak Shiro zaraz ją z niego ściągnęła. Rekin spojrzał się na nią spod przymrożonych oczu powoli przyzwyczajając się do światła. W końcu, kiedy w pełni je otworzył, Shiro aż zobaczyła tą chęć mordu. Jednak ona jak zawsze to ignorowała i jedynie uśmiechała się na swój sposób. 

- Dzień dobry. - Przywitała się, a on jak zawsze ulegał jej czarowi i udając, że po prostu jest zmęczony i to dlatego jej odpuszcza, odpowiedział jej to samo. Potem oboje poszli do kuchni zaczynając przygotowywać śniadanie. 

- Nie starczy składników na obiad, pójdziesz na zakupy Shiro? - Bardziej stwierdził niż spytał.

- Oczywiście, może kupić rybę? Hę? Co ty na to? - Spytała z diabelskim uśmiechem. Żyłka na czole Kisame zaczęła pulsować.

- Może już idź do tego cholernego sklepu?! - Chyba wydarł się na całe miasteczko.

- Fju, fju ktoś wstał lewą nogą. - Odparła rozbawiona szybko umykając mistrzowi do swojego pokoju. 

Tam przebrała się w swój codzienny strój. Czarną, długą bluzkę i również czarne spodenki. Przy wejściu założyła klapki i zabrała jeszcze z komody pieniądze z torebką na zakupy. 

- Wychodzę! - Krzyknęła i wybiegła z domu. 

Biegła tak, aż w końcu ujrzała porozstawiane stragany. Długo szukała odpowiednich składników. Jednych po prostu nie mogła znaleźć, a inne jakościowo nie były zbyt dobre. Kupiła dużo grzybów! Będzie zupa grzybowa! I na drugie danie kupiła łódka kurczaka. Ziemniaki powinny jeszcze być. 

Wracała już wolno. Napawając się każdą chwilą i każdym oddechem. 

Słońce oświetlało jej bladą cerę, a ona wygrzewała się w nim niczym kotka. Było dzisiaj naprawdę ładnie. Lubiła taką pogodę. 

- Shiro! - Na dźwięk swojego imienia odwróciła się gwałtownie i ujrzała chłopaka o ciemnych blond włosach i czekoladowych oczach.ubrany w jakąś czarną znoszoną bluzę i dresy. 

- Kuro! - Dziewczyna puściła naraz rzeczy i rzuciła się chłopakowi w ramiona. Kuro objął dziewczynę wdychając zapach jej czarnych włosów, które myła szamponem o zapachu jabłka. 

- Długo cię nie było. - Powiedziała wtulając się w jego umięśniony tors.

- Byłem na misji, trochę się niestety przedłużyła. A jak u tego starego pryka? - Wyszczerzył się

- Kisame ma się dobrze - Odparła - Właśnie byłam na zakupach. 

- Może ci pomóc? - Bez jej przytaknięcia wziął dwie torby i razem ruszyli w stronę domu Kisame.

Całą drogę rozmawiali, aby zapełnić ten tydzień, w którym się nie widzieli. 

Kiedy doszli do furtki odebrała od niego torby i pożegnała się. 

Wchodząc do domu była bardziej rozpromieniona niż rano, jednak jej mistrz jakoś się tym nie przejął, gdyż zawsze taka była.

Od razu położyła w kuchni zakupy i przysiadła do stołu, gdzie już podane były naleśniki i kakao. Zaraz wysmarowała placek dżemem truskawkowym.

- Długo ci to zajęło. - Zauważył.

- Po drodze spotkałam Kuro. - Odpowiedziała zajadając się naleśnikiem.

- Kuro?! - Jego oczy momentalnie zabłysły złością. - Wiem, który to...!

- Wyluzuj, wyluzuj... - Powiedziała uśmiechając się pod nosem. - Robimy dziś trening?

- Czemu nie? Jak zjemy śniadanie, to zabierzemy się na obiad i możemy iść.

Po zjedzeniu wyjęli z torby zakupy. Kisame zabrał się za zrobienie zupy, a Shiro za drugie danie. 

Potem oboje przebrali się w stroję do ćwiczeń i wyszli na pole treningowe. Tam rozpoczęli sparing. 

~*~

Po treningu rozsiedli się wygodnie na trawie wystawiając swoje twarze ku słońcu.

- Ten Kuro... - Mruknął Kisame - Traktujesz go inaczej niż innych chłopaków.

Shiro spojrzała się na niego zdziwiona, a po chwili się uśmiechnęła.

- Tak! Bo go kocham!

Kisame spojrzał się na nią i jego spojrzenie stało się smutne, co bardzo ją zdziwiło. Rzadko miał taką minę.

- Nie cieszysz się?

- Cieszę się - Odparł  uśmiechając się lekko - Ale nie podoba mi się, że muszę oddać komuś moją, małą Shiro. - Zmierzwił jej włosy, na co ona się także uśmiechnęła.

- Nie oddajesz mnie nikomu. - Przytuliła się do niego. - Zawsze będę twoją małą Shiro.

I tak spędzili resztę dnia siedząc na trawie. Kisame opowiadał jej bajki jak to w zwyczaju miał, kiedy była mała... 

~*~

(Włączcie sb muzyczkę ^_^ : KLIK )

Shiro około dwudziestej drugiej siedziała już w łóżku. Prawie zasypiała. 

Rozbudziło ją pukanie w szybę. Otworzyła oczy przecierając je lekko i ujrzała za szybą Kuro. Szybko podeszła do okna i je otworzyła. Zawsze tak robił. Wpraszał się do jej pokoju i zostawał tam, aż do rana i oczywiście przed obudzeniem się Kisame już go nie było. Dokładnie miesiąc temu podczas jednej z takiej nocy zrobili to. On nawet tego nie proponował. To była ona. Była gotowa.

Otworzyła okno i do środka wparował Kuro. Przytulił ją do siebie znów czując znajomy zapach. Po miłym przywitaniu oboje usiedli na łóżku. Patrzeli sobie w oczy jakby zahipnotyzowani sobą. Nigdy jakoś tak ze sobą nie gadali o cukierkowych sprawach takich jak "Stęskniłam się" czy "Kocham cię". To czyny mówiły za nich. Złapał ją za dłoń nie spuszczając z niej oczu. Przybliżył się i delikatnie ją pocałował. Oboje oparli się o swoje czoła. To była idealna chwila. Nie liczyło się dla nich nic innego. Teraz byli tylko oni. 

- Wiesz Shiro... 

- Hmmm?

- Ja chciałbym z tobą być na poważnie.

- Przecież jesteś. - Odparła rozbawiona.

- Ale... - Zatrzymał się na chwilę patrząc się jej głęboko w oczy.  - Chodzi mi o ślub. - Wyciągnął z kieszeni łańcuszek w kształcie koła, podzielonego na dwie części. Czarną i białą. - Może to nie jest pierścionek, ale... Wyjdziesz za mnie?

Shiro zdziwiona wytrzeszczyła oczy, a po chwili uśmiechnęła się szeroko.

- Nie pytaj się mnie o tak oczywiste rzeczy głuptasie! Zakładaj mi ten naszyjnik. 

Kuro wyszczerzył się i zaraz Shiro wzięła rękoma włosy z karku, a chłopak szybko zapiął jej wisiorek. 

Potem oboje się położyli na łóżko przytuleni do siebie i naćpani szczęściem. 

- Kuro, a chciałbyś mieć ze mną dzieci? - Spytała

- No pewnie! - Odparł uśmiechnięty - Chcę mieć z tobą piątkę dzieci. Dwie dziewczynki i trzech chłopców. Chłopcy będą broniły dziewczynki, ja będę chodził na misję, a ty będziesz zajmowała się domem i jak będziesz chciała to będziesz wychodziła na misję z Kisame, wtedy ja się zajmę domem, będziemy dzielić się obowiązkami. Ten stary pryk pogodzi się, że jesteśmy razem i będzie odwiedzał swoje wnuczęta i będziemy żyć długo i szczęśliwe, aż cholera dożyjemy swoich pra, pra, pra wnuków!

Shiro roześmiała się po tej wypowiedź i pocałowała go. 

- Muszę to zobaczyć na własne oczy. Jakie jeszcze masz plany?

- Pewnie zamieszkamy tutaj, bo stary pryk cię nie puści, wybudujemy pokoje dla dzieci. Będziemy rankiem chodzić na zakupy, a po obiedzie będziemy odbywali trening z naszymi dziećmi, a wieczorem wszyscy będziemy jedli kolację i opowiadali swój cały dzień. 

- A jak nazwiemy nasze dzieci?

- Nazwiemy je w innych kolorach - Uśmiechnął się - Dziewczynka będzie nazywała się Aka, ta starsza, a ta młodsza Kiiro, najmłodszy z chłopców czyli ten średni z rodzeństwa będzie miał na imię Orenji, a starszy od niego to będzie Midori, a ten najstarszy to Ao. 

- A co jeśli powiem, że możliwe, że Ao już jest?

- Co? - Wytrzeszczył oczy.

- Możliwe, że jestem w ciąży - Uśmiechnęła się, a chłopak zaczął się śmiać jak głupi.

- No nie! Jak cudownie! Shiro! - Przytulił ją mocno do siebie. - Boże. Jesteś dla mnie darem z nieba, wiesz? 

- Wiem! - Odparła

~*~

Następnego dnia jak zawsze zniknął, podczas śniadania Kisame powiadomił jej o mieczach Kori i Mizu. Ucieszyła się i od razu się zgodziła na wyprawę. Tydzień później żegnała się z Kuro. Kazał jej uważać na Ao i na siebie. W końcu wyruszyła i... już nigdy nie wróciła. 

~*~

Co do imion to słowniczek:

Shiro - Biały

Kuro - Czarny

Aka - Czerwony

Kiiro - Żółty

Midori - Zielony

Orenji - Pomarańczowy

Ao - Niebieski